دل تنگی!

- دل تنگم! دلتنگ آن روزهای دووووور! روزهایی که به گمانم دیگر هیچ وقت طعمش را نخواهم چشید!

روزهای عاشقی! عشق دوره ی نوجوانی! اولین و عمیق ترین عشقی که احساس کردم!

آن روزها آنقدر بعید می نمایند که گویی هیچ نبود جز یک رویا!

واژه ی عشق در دایره ی لغاتم هیچ نیست جز چند حرف به هم پیوسته ی گنگ!

برای هیچ کس نیست جز خسرو و شیرین و لیلی و مجنون! جایش فقط در قصه هاست! بیرون از آن غیر ممکن است! این است آن چیزی که منطقم ساز می کند و مرا با آن می رقصاند!

- خسته ام! با هیچ کس نمی تونم حرف بزنم. به هیچ کس نمی تونم بگم که هنوز گاهی بهش فکر میکنم. جرات ندارم بگم که 3 سال زمان کافی برای فراموش کردنش نبوده!

به هیچ کس نمی تونم بگم که هنوز گاهی دلتنگش میشم و عکسش و می ذارم جلوم و بهش لبخند می زنم و خاطرات 4 سالمونو مرور میکنم. این که دلم هوای بوسه ها و نوازشا و آغوشش رو میکنه!

به کی بگم که چقدر برام سخته که بعد از 3 سال که از هم جدا شدیم تازه به آرزوی مشترکمون رسیدیم!

چقدر دوست داشت که بتونیم با هم همکار باشیم! و حالا که دیگه خیلی دیره به خواستمون رسیدیم.

نمی دونم اونم هنوز به من فکر میکنه یا نه.

خیلی سعی می کنه خودشو بی تفاوت نشون بده. شاید هم سعی نمیکنه و واقعا بی تفاوته! اما من نیستم و مجبورم تظاهر کنم! همینه که اوضاع رو خیلی سخت میکنه ...

امروز...

امروز روز تولدشه! روزی که هیچ وقت نمی تونم فراموشش کنم.

دوست دارم بهش تبریک بگم و با تمام علاقه و ذوق و سلیقم بهترین هدیه ای که می تونم رو براش بخرم و با عشق تزیینش کنم و بهش بدم... مثل همون روزا... روزایی که رفت و دیگه بر نمیگرده...